Y NO SE DAN CUENTA

Pasan los años y aqui sige la lucha, aqui sige la revolucion que empezaron los anteriores a nosotros. La revolucion de los ideales sige generacion tras generacion. Esta gerra desgraciadamente no ha muerto es mas en ocasiones parece que acaba de nacer, sigen las agresiones dia a dia. A nosotros los jovenes sigen intentando acojonarnos y no se dan cuenta de que eso no lo consigen. Sus intimidaciones pateticas solo sirben para despertar mas nuestra rabia y fuerza para segir con nuestra revolucion de los ideales. No se dan cuenta que solo tenemos que pensar en todos los que han caido y no les han agachao la cabeza para tirar adelante, en los 15 Santurtziarraz que a un que no estan en su pueblo sigen con orgullo luchando. Si algo tenemos claro que la amenaza de la carcel nunca ba a cumplir el objetibo que ellos pretenden porque no hay carceles para todos. Y no se dan cuenta que segimos estando aqui.

ORAINA

Todos los factores existentes en el momento actual estan atados directamente con una cuerda mas ancha o mas estrecha a el momento anterior. Hablemos de amor, gerra, situacion politica... y muchas mas situaciones totalmente diferentes entre ellas. Es una de las pautas de la dialectica, todo se contruille sobre cimientos.

Podriamos poner como ejemplo el amor un sentimiento junto al sexo presente en todos los jovenes. Cuando fracasamos en una relacion siempre que intentamos construir una nueva nos influllen directamente las anteriores relaciones. En no caer en los mismos errores que iciereron que estubiese adisgusto tu conpañer@ o que tu estubieses adisgusto.
En una gerra siempre se aprende de las anteriores batallas y todos los pasos nuevos que se dan se dan basados en el pasado. Por eso ninguna batalla es negatiba serbiran en un futuro para ganar.
En definitiba todos los errores que cometemos en la vida son absolutamente enrriquecedores para nuestro futuro y nuestros propositos.

ENDIKA IZTUETA, SANTURTZIKO IHESLARIA HILDA

Pasaden ostegunean, urtarrileko 24an, Santurtziko iheslari bat hil zaigu Cabo Verden. 22 urte zeraman exilioan, deportazioan, bere aberria eta bere familia ikusi barik. Zergatik? Euskalduna eta bere aberria maitatzeagatik. Hori da arrazoia.

80.ko hamarkadan, Estatu Frantzezaren politika euskal presoak deportazioa eramatea zen. Endika, urte haietan, Ipar Euskal Herrira joan izan zen refugiatzeko, baina polizia frantzeza hartu zuen beste kide batekin (Tomas Linaza). Hartu eta gero, Cavo Verderen autoritateak paktu bat egin zuten estatu espainolarekin, gehienez 8 euskal deportatuak hartzen. Eta Endika bere aberria uzten behartu zuten, eta Afrikara eraman zuten.

90.ko hamarkadan nazionalitatea lortu zuen, eta gaur harte, han egon da. Estatu espainola, inolako epaitegi gabe, "europako terroristen listan" sartu zuen, baita Amerikako Estatu Batuen listan ere.

Baina gure gudaria aurrera jo zuen, eta erizaineko lizentziatura atera zuen eta Praia-ko ospitalean hasi zen lanezkan. Emakumea zuen han, eta bi seme. Santurtzin, beste seme bat zeukan: Aitor izenekoa. Oso maitatua zen bere herrian, eta jende asko joan da bere etxera hil eta gero. Hori bai adibidea! Nola liteke "terrorista" batek, jende asko laguntzea eta maitatzea?

Hil baino lehen, esaten dute Endikak trifulka bat izan zuela 2 gizonekin. Egun bat eta gero, hil zen. Oso arraroa...

Santurtziarrak berria ezagutu genuenean oso triste jarri ginen. Beste gudari bat hilda. Eta ia hiru dira. Noiz amituko dira politika errepresibo hauek? Zenbat gudari eta euskaldun hil egin behar dira hau amaitzeko?

Endika, eusko gudaria, gogoan zaitugu. Zure adibidea, eta beste gudariena, independentzia eta sozialismoa ekarriko gaitu. Agur eta ohore!

OTSAILAREN 2AN (LARUNBATEAN), 6RETAN MANIFESTAZIO NAZIONALA SANTURTZIN. EUSKAL PRESOAK ETXERA!

EL COMPROMISO

El compromiso es un factor indiscutible de cualquier lucha. Sin el compromiso no se puede consegir ni un objetivo, como ya dijo "Argala". Pero el compromiso es mucho más que todo eso, es el respeto a tus compañeros y a tus ideales. Cuando alguien se compromete a una lucha no se compromete por sentirse impulsado por un movimiento o una simple corriente, si no por sentirse impulsado por unos ideales y pensar que es incapaz de quedarse con los brazos cruzados mientras pisotean y destruyen lo que el cree.

En el caso de que se comprometa por un movimiento social que sigue ese compromiso no va a ser natural y tendera ha desaparecer. El movimiento o el partido nacen del compromiso y no al revés; un movimiento no puede enseñar compromiso, ya que se cimienta sobre el compromiso y todos los camaradas en el, deben lealtad a su ideal, que le debe obligar a tener un compromiso, cuyo resultado para lograr la praxis revolucionaria es el partido.

Nadie que tenga un compromiso leal dirá que el ha hecho mucho por sus ideales ya que el verdadero compromiso te hace sentirte bien a ti mismo y no por que estes haciendo un favor a nadie, por que el compromiso es como la revolución: no tiene fin. Esta gente con compromiso es la que tira del movimiento, pues es la más preparada politicamente. Unicamente consegiremos nuestros objetibos cuando la gente "comprometida" adquiera la palabra compromiso dia dia. Sin el compromiso no existe la revolución ni la liberación nacional-social.



Cada bez que emprendo el camino de mí mismo.

Me he preguntado repetidas veces:
¿Quienes son los míos?

El silencio anplio
con que vuelan los pájaros en el campo.

Txabi Etxebarrieta

IGOR ETA BARU

Hamabost urte neuzkan, ordutik bi urte igaro dira. Bi urte nire herria inoiz ikusi ez nuen bezala bortzatua ikusi nuen egunetik. Naiz eta gure herria jasotzen dituen bidegabekeriak zenbatu ezinak izan bi aste hoiek bizitzan sentitu ditudan bi aste injustuenak izan dira, izango da nire gaztetasunaren errua edo nire herrian gertatu zelako agian, ez dakit egia esan.

Igor Anguloren hilketagatik greba orokorra deitu zen eta guk Santurtziko gazteak gure elkartasuna baita adierazi nahi genuen. Nire ikastolan greba eskubidea zehaztua ez zegoen eskubidea zen, inoiz ez zen greba ikastolan konbokatu horregaitik hutsune bat zegoen. Ikasle gutxi batzuk antolatu ginen, idazkia egiten, ikasleon eskubideak bilatzen eta kartelak egiten "ez geneukagun puta idearik ez". Pertsonal moduan egin genuen lana izan zen. Zuzendaria arrituta 4.DBH-ko ikasle batzuk inorren laguntza gabe greba bat antolatu zutela ikusita ikasle guztioei bildu zigun. Entregatu egin genion idazkia irakurri egin zuen altuz, argudioz betetako testua zen.

Zuzendaria galdetu egin zuen nor idatzi egin zuen testua eta nik idatzi egin nuenez aurpegia eman nuen. Bere erantzuna zorionak izan zen, holan egin behar dituzu idazlanak, 11 bat merezi duzu. Konturatu egin ginen azkar bere estrategia zein zen, peloteoarena eta bitartean ez usten gure eskubidea burutzen. Normala zen, gure eskubide zela jakin arren eta benetan gertatutakoa hori eta askoz gehiago merezi zuela jakin arren ezin zigun utzi ateratzen PNV-ko sinegotzia zen.

Azkenean esan nion nik joango nintzela eta berak esan zuen bale ados nago. Atea ireki eta bakarrik geratuko nintzela pentsatzen nuen baina momentu horretan nire kurtsoko ikasleriaren erdia berdina egin zuen, sentimendu hori azaldu ezineko sentimendua izan zen. Guztiok manifara joan ginen, eldu ginean jendea negarrez zegoen eta ezagun bat urbildu zitzaidan Baru Portugaleteko presoa hilda aurkitu zutela esateko. Hasieran txarto ulertu nuela pentsatu nuen, ezinezkoa zen ondoko herriko bati berdina egitea, baina azkar konturatu nintzen ondo ulertu nuela.

Manifestazio nazionala deitu zen Santurtzitik Portugaletera. Santurtzi nire herria zipayoak baitu zuten! ezin ginen Santurtzin sartu Santurtziarrak ginela egiaztatzen ez bagenuen, ezin ginen parketik ibili eta hain bat kaleetatik. Ala ere manifa egin zen eta zipayoak kargatu egin zuten, berdin zitzaien adina berdin zitzaien guztia, ezin nuen ulertu eta egun ez dut ere ulertzen. Ezintasun hori amorru ikaragarria pistu zidan, orain harte markatu egin didan momentua, jendea odolez ikusten gorputzaren edozein lekutik.

Egoera hau hain bat gazteon ideiak finkatu zituen, gure baitan jasan genuen. Lehenengo urteurrenean ikasleok, orain bai ondo antolatuak manifestazio bat egin genuen Portugaletetik Santurtzira nola ez beltzen doazen gizonak identifikatu ziguten naiz eta baimena izan. Baina argi dago hori ez gaituela geratuko, oroimena daukagulako eta gu obeto bizitzeko jausi egin ziren Gudariak omenaldi posible guztiak merezi dituztelako. Berriz bigarren urteurrenean gogoratzen garela adieraziko dugu traba guztien gainetik.

MAITASUNA

Maitasuna iraultzaren oinarria da, ideien oinarria. Maitatzen ez dakiena ezingo du inoiz ez askatasunagatik borrokatu. Historia erakutzi digun moduan askatasunagatik borrokatzen duen pertsona orok, maitatzen dituen pertsonen askatasunagatik borrokatzen duelako da, bere gizabanako askatasuna entregatuz. Maitasuna desiluzio gehien ematen digun sentimendua da baina zalantzarik gabe ilusio gehien ematen digun sentimendua da. Maite ditugu bizitzan dauzkagun osagai asko, gure lagunak, gure amodioak, gure Herria, gure ama... eta maite ditugu ez dauzkagun hain bat osagai. Eta hain gogorra da sentimendu hau gizakion bizitza sentimendu honetan oinarritzen dela. Argi dago maitasuna kontrolatu gabeko sentimendua dela, adibidez ezin dezakezu behartu pertsona bat zuk maitatzera, ezin dezakezu behartu pertsona bat maite ez duen aberri bat maitatzera eta halakoak bizitzan zehar ugariak dira. Azken finean sozialismoagatik eta bere aberriagatik borrokatzen duen pertsona bere kultura eta mundu justuago bat maite duelako da. Maitzen ez duena hilda dago. Maite duena naiz eta hil beti biziko da, bere maitasuna beti bizirik iraungo du.